Страх свой не абтрасеш, як прах. Цяжка сьмерці зірнуць у вочы. На Галгофу далёкі шлях, Нечаканы, Як сон сірочы. У самім жа сабе згарыш, Сам наблізіш сваю катастрофу, Сам жа мусіш свой несьці крыж, Узысьці на сваю Галгофу. І праступяць у людзях, У тлях Цудадзейнасьць, Вар’яцтва, Калецтва. Да Галгофы кароткі шлях – Даўжынёй на ўсё чалавецтва...
1993
|
|